Jak wygląda dzień z życia wicedyrektora szkoły? Czy da się pogodzić ogarnianie dokumentów, planowanie zastępstw, rozwiązywanie problemów, nauczanie i... złapanie chwili na kawę? Przeczytajcie wywiad z wicedyrektorką szkoły – panią Olgą Dydak, która łączy organizacyjny chaos z supermocą cierpliwości – i robi to z uśmiechem!
Kawa czy herbata przed rozpoczęciem pracy?
Od 26 lat zaczynam dzień od kawy, nie wyobrażam sobie innego poranka.
Jakie są największe wyzwania związane z prowadzeniem szkoły?
Nawet nie wiem od czego zacząć 😊… Ogarnianie dokumentów na wczoraj, znajomość nie tylko prawa oświatowego, ale też wszelkich innych przepisów, od prawa budowlanego po księgowość. Zachowanie spokoju i cierpliwości. Plan C do planu B. Zastępstwa, kiedy grypa wymiecie połowę grona nauczycielskiego.
Co sprawia Pani największą satysfakcję w pracy?
Kiedy wszystko idzie zgodnie z planem, dokumenty były gotowe na wczoraj, internet się nie zawiesza, ksero w pokoju nauczycielskim nie daje nikomu popalić, uczniowie i nauczyciele są uśmiechnięci. Nikt nie mówi: tego się nie da, tego nie umiem.
Jaka jest pierwsza rzecz, którą robi Pani po przyjściu do pracy?
Najczęściej, zanim jeszcze dotrę do gabinetu, odpowiem na 5 pytań i rozwiążę 3 problemy. W gabinecie pierwsze co, to odpalam laptopa i sprawdzam dziennik.
Jaka supermoc przydałaby się Wicedyrektorowi?
Zatrzymywanie czasu byłoby bardzo przydatne.
Jaką piosenkę wybrałaby Pani na „hymn Wicedyrektora”?
Chyba nie potrafię zdecydować się na jedną, bo każdego dnia jako Wice potrzebna jest inna, żeby osiągnąć zen. Czasem warto pomodlić się o „Supermoce”, albo kiedy potrzebny motywacyjny kop - „Roar”, a kiedy człowiek się rozpędzi i idzie jak z płatka to „Don’t stop me now”. Niestety czasem zdarzają się dni idealne na „Break Stuff” :D
Jaki jest Pani ulubiony sposób na odpoczynek po ciężkim dniu?
No cóż, po ciężkim dniu w pracy, czeka mnie rzeczywistość domowa, więc włączam Spotify i ruszam na podbój kuchni. Lubię upichcić coś dobrego dla moich chłopaków. Potem z moim psem Hersztem udaję się na podbój łąk i ścieżek. Wyżły to wulkany energii, nie ma z nimi nudy.
Jakie szkolne wydarzenie wspomina Pani najlepiej?
Co roku wzrusza mnie zakończenie szkoły przez klasy programowo najwyższe. To niesamowite obserwować, jak z nieśmiałych pierwszaków stają się młodymi dorosłymi. Z sentymentem wspominam lekcje, gdy byli w pierwszej klasie. Zastanawiam się też, jak potoczy się ich życie.
Czy ma Pani jakąś złotą zasadę w nauczaniu?
Nie tylko w nauczaniu, zawsze staram się spojrzeć na coś z perspektywy drugiej osoby i być wyrozumiałym.
Jakie wyzwania wiążą się z byciem nauczycielem?
Myślę, że przebicie się do młodego umysłu i zbudowanie takiej relacji, która zmotywuje go do uczenia się.
Co skłoniło Panią do zostania nauczycielem?
Klątwa rodzinna i kreda we krwi ;D... pół żartem, pół serio. Moja Babcia i Mama były nauczycielkami, później mój Brat i Bratowa wybrali również oświatę. Ale, do dziś dokładnie pamiętam, miałam może 5 lat, jak Mama zabrała mnie ze sobą do pracy. To była ogromna szkoła średnia, i wśród młodzieży - ja maluszek kroczący z dziennikiem 😊 chyba wtedy już klamka zapadła.
Gdyby mógł Pani wybrać jakąś piosenkę, która zastąpiłaby dzwonek w szkole, jaka by to była piosenka?
Myślę, że to nie mogłaby być jedna piosenka, bo po miesiącu wszyscy mieliby jej dość. Codziennie inna, to byłoby moim marzeniem. Tylko plis bez disco polo :D
Co by się stało, gdyby nauczyciele dostawali oceny od uczniów?
Z pewnością byłoby to ciekawe. Zastanawiam się ilu z nas miałoby „zagrożenie” i musiało się poprawiać :D :D :D
Jaka była Pani ulubiona lekcja w szkole?
Pewnie Was zaskoczę, ale niemiecki był na drugim miejscu! Najbardziej lubiłam angielski z Panią Ulą Kosteczką i wolontariuszkami z USA - Josie i Angelą, które w tym czasie uczyły w naszej szkole. To była chyba jedyna lekcja, z której zawsze chciałam być najlepsza!
Niemiecki w liceum nie był dla mnie wyzwaniem - jestem dwujęzyczna, wychowywałam się w Niemczech, więc na lekcji uczyłam się tylko nazewnictwa form gramatycznych.
Jakim uczniem była Pani w szkole?
Chciałaby powiedzieć, że wyluzowanym… ale nie wiem, czy tak do końca było :) Zapytajcie Pana Kozaka 😊
Co robi Pani pierwszego dnia wakacji?
Wyłączam swoje 13 porannych budzików :D Pierwszego dnia niczego nie planuję, cieszę się dniem bez harmonogramu i narzuconych obowiązków.
Gdyby mogła Pani wcielić się w jakąś postać z literatury lub filmu, kto by to był?
Nie ukrawam, że fascynują mnie Drogon, Viserion i Rhaegal, więc choć na jeden dzień chciałabym być srebrnowłosą Matką Smoków :)
Gdyby mogła Pani podróżować w czasie, do jakiej epoki by się Pani przeniosła?
Z pewnością fajnie byłoby zobaczyć poprzednie stulecia, żeby sprawdzić, czy to co widzimy na filmach oddaje ich faktyczny klimat i rzeczywistość. Ale zdecydowanie bardziej interesuje mnie, jak świat będzie wyglądał za 100 lat. Jak bardzo zmieni się Siewierz, no i jak będzie wyglądała nasza szkoła.
Gdyby mogła Pani zjeść kolację z dowolną postacią historyczną lub fikcyjną, kto by to był?
Z Tyrionem Lannisterem <3 Uwielbiam jego błyskotliwy umysł, cięte riposty, ironiczny humor. Rozmowa z nim to uczta intelektualna. Do tego przeżył mnóstwo przygód, których z przyjemnością bym wysłuchała.
Jaki film mogłaby Pani oglądać w nieskończoność?
Muszę przyznać, że w erze Netlixa, Maxa, Prime’a i pozostałych platform streamingowych oglądam niektóre rzeczy 2-3 razy. Ale coś co chłonę w zapętleniu to serial „Friends”, bo śmiech to największy relaks, po stresującym dniu.
Jaki film poleciłaby Pani swoim uczniom?
Może coś z moich czasów w liceum - „Romeo i Julia” z 1996 roku, z młodymi Claire Danes i Leonardo DiCaprio. Język Shakespeare’a w nowoczesnym świecie neonów Verony to nietuzinkowy seans.
Dziękujemy za rozmowę.
Dziękuję
